Anneke Frankenberg violin – Gerard Schoren bass/vocals – Bart Lelivelt accordion
for mixed choir- text: Carla Bosman – performed by Novo Cantare – conductor Frans van de Loo – and Charivari Trio
“Een wat ouder stuk, waarmee ik zowel de jury- als de koorprijs won in een wedstrijd waarin het ging om het componeren van zingbare (dus redelijk makkelijk in te studeren) muziek voor amateurkoren. Novo Cantare zong het al eens met het Charivari trio, maar voor het jubileumconcert heb ik een strijkkwartet-begeleiding gemaakt. De tekst van Carla Bosman verwoordt op een prachtige manier somberheid, ongeluk en radeloosheid: “een verloren paradijs”. Wat voor muziek hoort daar nu bij? Ik koos voor een te langzame tango – harmonisch verwant aan de muziek van Astor Piazzolla – waar nostalgie en een vleugje zielenpijn in de muziek is ingebakken” (DdK)
With Meander Kwartet: Saskia Bos (vl) – Anke Foede (vl) – Peter van Praagh (vla) – Agaath Kooistra (vlc)
Langzaam fiets ik, fiets ik door de stad die ik kende
doelloos ratelend rad van ellende
met dicht op mijn hielen verlammende druk,
de malende kaken van ongeluk
hun ijzeren houdgreep, mijn ogen zijn grijs,
mijn wereld: een verloren paradijs.
Zoekend naar elders, waar kan ik naar toe?
Verkrampende schouders, de vrijheid al moe
Het vuil van de buurvrouw ligt steeds weer op straat,
de meeuwen die krijsen, het strijklicht is laat.
Mijn leven past slecht, als een jas uit de kringloop,
in handen die beven, nog wat schamele hoop.
Langzaam fiets ik, fiets ik door de stad die ik kende
doelloos ratelend rad van ellende
met dicht op mijn hielen verlammende druk,
de malende kaken van ongeluk
hun ijzeren houdgreep, mijn ogen zijn grijs,
mijn wereld: een verloren paradijs.
Koetjes en kalfjes en zoetekoek,
er is zoveel te zeggen, maar de woorden zijn zoek.
Ik vind geen begin, vertel wéér een keer,
geduldig slaan ze hun ogen neer.
Wat later weer thuis, de stilte is zacht
Ik denk, ik denk, ik denk een gat in de nacht,
een gat in de nacht.
